Ta strona została uwierzytelniona.
84
IV.
Toć groszem twoim tuczne pułkowniki
Własnych się uczą mordować proroków:
A wy nas wodzić śmiecie — niewolniki! —
Nie widząc Boga ręki u obłoków.
V.
Niechże wam szron raz roztaje u powiek,
Niech rozniewoli się ta ciemna góra;
Wrogi! — do nogi broń! — kto jeszcze człowiek —
A bryłę lodu na kosy! — i hura! —
1863. C. Norwid.
DUMKA.
Pod mogiłę długie noce
Duma z wichrem młodę Lasze,
A gdy w słuchu załopoce,
Zważa czy nie jego ptasze,
Czy nie orle to klekoce?
Czy mogiła to nie jękła?
Czy nie szabla brzękła?
