Strona:Lutnia. Piosennik polski. Zbiór drugi.djvu/145

Ta strona została uwierzytelniona.
125

Ja na wieki twoją,
Choć będziesz daleko.“

Matka syna płacze,
Co legł w boju śmiało,
Bogu oddał ducha —
Moskal zrąbał ciało.

Lecz choć w boju zginie,
Śnieg pokryje kości;
W pamięci wypłynie,
Bo bronił wolności.

Tylko wiary w Boga,
Tylko męztwa w duszy,
Niewola się skończy,
I wróg nas nie skruszy.

„Z Przeszłości.“