Ta strona została uwierzytelniona.
249
Narodowa brzmij nam struno!
Miło synom w przykrej dobie,
Polskiego potańczyć sobie.
Niech się Niemiec sili w płochy skok,
Milszy nam jest jeden polski krok.
Precz kadryle i t. d.
Kościuszcze poświęcon jest ten tan!
Dla uczczenia przeto cienia,
Łączmy Bracia nasze pienia,
Myśląc, że nam tu przewodzi —
Dalej starzy, dalej młodzi!
Niechaj nasz ożywia jego duch
A byt nasz poweźmie inny ruch!
Precz kadryle, i t. d.
POLSKA POWSTAJĄCA.
(Pieśń na nutę barkaroli z opery Niema z Portici.)
Ojczyzna długo gnębiona
Z żałoby otrząsa skroń:
Naród ją tuli dok łona,
Wolność miecz daje w jej dłoń. —
