Ta strona została uwierzytelniona.
169
NARODOWA NUTA.
(W imionniku Wojciecha Sowińskiego.)
Miły w ciszy szmer strumyka,
Powiew wiatru, tchnący majem,
Miły w gaju śpiew słowika
Lub skowronka ponad gajem;
Lecz słodsze tony, milsze uczucie
W narodowej, polskiej nucie!
Sercu matki droga wzmianka
Głos dziecięcia w pierwszem słowie,
Miłe dźwięki dla kochanka
Gdy mu luba: « Kocham » powie;
Lecz słodsze tony, milsze uczucie
W narodowej, polskiej nucie!
Wróg nam wydarł kraj nasz cały,
Odział Polskę w kir grobowy;
Lecz nie wydarł naszej chwały,
Ani nuty narodowej —
A słodkie tony, miłe uczucie
W narodowej, polskiej nucie!
Więc śpiewajmy piosnki nasze,
Nim nadpłynie kres błąkania:
