Ta strona została uwierzytelniona.
322
TUŁACZ.
Nad górami księżyc świeci
Po dolinach mgła
Za te góry myśl ma leci
Za nią płynie łza.
Jak ten krzyż tam pochylony,
Jak ten ciemny bór,
Tam rodzinne moje strony
Za tych pasmem gór.
Minie smutek, minie wiosna,
Ale kwiaty jej
Nie tak poschną, nie tak rosną
Jak na ziemi mej.
Nie tak księżyc, słońce świeci,
Inna wody mgła —
Więc za góry myśl ma leci
Kędy ziemia ma!
