powodu zgonu hetmana Chodkiewicza przechodzi Dniestr zamiarem zdobycia Kamieńca. Ujrzawszy skalistą warownię pyta jednego ze swoich:
― Kto ją postawił?
― Bóg cudowną miejsca naturą ― odpowiada.
― Niechże ją sam Bóg zdobywa ― wyrzekł sułtan i do odwrotu zatrąbić rozkazał.
W czerwcu 1652 oblęgali Kamieniec Kozacy, lecz widząc niepodobieństwo zdobycia po dwu tygodniach odstąpili. W roku 1672 za Michała Korybuta Mahomet IV obległ miasto. Po kilku szturmach zawarto kapitulacyę. Sułtan odprawił wjazd tryumfalny do miasta i konno wjechał do katedry. Napróżno kusił się król Jan III o odzyskanie twierdzy. Dopiero pokojem karłowickim 1699 za Augusta II przywrócono Kamieniec Rzeczypospolitej. W roku 1781 zwidzał Kamieniec Stanisław August, mieszkając w domu znajdującym się w rynku a wzniesionym przez niewolników tureckich z ciosowego kamienia. Do tej pory ostała się tam pamiątkowa tablica.
Za rządów tureckich katedra obróconą była na meczet i zbudowano przy niej z ciosowego kamienia okrągłą dżamję, z której zwoływał mołła lud na modlitwę Zabytek ten pozostał dotąd z półksiężycem, nad którym postawiono posąg Matki Boskiej. Styl gotycki
Strona:Lwów - Kamieniec Podolski. Notatki z podróży cyklisty.djvu/25
Ta strona została uwierzytelniona.