Strona:Lwów - Kamieniec Podolski. Notatki z podróży cyklisty.djvu/30

przepustką, którą po formie do cyrkułu zaniesiono.
 W hotelu napisałem kilka kartek do znajomych, a nie mając pewności czy list adresowany po polsku stąd wyjdzie, poszedłem na pocztę, która leżała o dwa kroki i taką tam miałem rozmowę:
 ― Chciałbym oddać list, nie wiem jednak, czy go stąd panowie puścicie, gdy będzie adresowany po polsku.
 ― A czemu po polsku?
 ― Bo nie znam innego języka.
 ― Pan nie tutejszy?
 ― Naturalnie ― inaczej bym już się rosyjskiego musiał nauczyć.
 ― A dokąd ten list?
 ― Jestem z pod zaboru austryackiego.
 ― Więc do Galicyi?
 ― Tak.
 ― No, tak ja panu radzę adresować po niemiecku. Nam to wszystko jedno, my znamy wszystkie języki, ale tam u was to tylko po niemiecku, tam wszystko Niemcy“.
 ― „Pan wybaczy, że się śmiem sprzeciwić, ale wychowałem się tam i posiwiałem, jednak urzędnika nie umiejącego po polsku nie widziałem“.
 ― „Tak to się mówi, ale ja panu radzę adresować po niemiecku, list zaginie, a szkoda, może pan tam co ważnego pisze.“
 ― „Dziękuję panu, tak uczynię“.