Strona:M.Leblanc - Kryształowy korek.djvu/138

adwokat Gilberta będzie u prezydenta i postawi mu nasze warunki.
 — A gdybyś nie znalazł korka, szefie?
 — W takim razie odbijemy Gilberta, odbijemy go, choćbyśmy mieli przewrócić do góry nogami cały Paryż.
 Te słowa dopiero uspokoiły Le Balu, a dodały też otuchy Arsenowi.
 Pożegnawszy swego wspólnika, Arsen pośpieszył przedewszystkiem do mieszkania Daubrecq’a, strzeżonego jeszcze przez policję.
 Przywitano go tam, jak dobrego znajomego, przybył bowiem w przebraniu detektywa Nikol.
 Pierwsze pytanie, jakie zadał dyżurującemu inspektorowi, dotyczyło oczywiście Daubrecq’a.
 — On tu był — oznajmił inspektor.
 — Kto? Daubrecq?
 — Tak jest. Bawił tu zaledwie dziesięć minut i odjechał, prosząc, abyśmy strzegli nadal jego mieszkania.
 — Czy wchodził do swego gabinetu?
 — Tak jest.
 — I pozwoliliście na to?
 — Jakże mogliśmy mu wzbronić, jest przecież panem swego mieszkania.
 — A czy mieliście go przynajmniej na oku?
 — Stałem sam w progu w chwili, gdy był w gabinecie, zabawił zresztą zaledwie kilka sekund.
 — Czy zabrał co ze sobą?
 — Przeglądał papiery. Zabrał zdaje się parę drobiazgów.
 — Czy tak?
 Arsen wiedział już teraz, że Daubrecq zabrał oczywiście listę i uzbrojony w ten dokument, rozpoczął kampanję przeciw margrabiemu Albufex.
 — Zostaniemy tu jeszcze do powrotu pana posła — mówił dalej inspektor.
 — Cóż z tego — mruknął Arsen — skoro tam-