Strona:M.Leblanc - Kryształowy korek.djvu/202

gany, wieczorne dzienniki ogłoszą dziś jeszcze pańskie cztery listy pisane do pana Vorenglade.
 I stało się coś nadzwyczajnego. Szef policji nie opierał się, nie próbował protestować... Teraz dopiero zrozumiał, jakim przeciwnikiem był Arsen Lupin.
 Te listy? — Te listy? — skąd mógł o nich wiedzieć. To zapewne Daubrecq... Daubrecq, uznając się sam pokonany, chciał go pociągnąć w swoim upadku.
 Józef Vorenglade nie istniał wcale, to było nazwisko przybrane, pod którem on sam pobierał dość znaczne sumy z funduszów kanałowych. Dlatego właśnie szukał tak zapamiętale listy, tak pragnął jej zniszczenia.
 Listy te pisał istotnie, zawierały one jego pokwitowania, ale sądził, że nikt o nich nie wie, że nikt nie domyśla się tej maskarady, tembardziej, że prawdziwy Vorenglade, pod którego nazwisko się podszył, nie żył oddawna.
 Posłuszny jak dziecko, wziął laskę i kapelusz i zabierał się do wyjścia.
 — Czekam pana za godzinę — rzekł raz jeszcze Arsen.
 — Powrócę z ułaskawieniem, ale wzamian za nie listy zostaną mi zwrócone.
 — Nie.
 — Jakto? W takim razie po cóż mam robić starania?
 — Listy zostaną panu zwrócone najakuratniej, równo we dwa miesiące po wypuszczeniu Gilberta z więzienia.
 — I to już wszystko?
 — Nie. Stawiam jeszcze dwa warunki. Po pierwsze zwrócisz mi pan natychmiast 40.000 franków, które wydałem na zakupienie pańskich listów.
 Prasville zgodził się beż wahania, nie pytając gdzie i kiedy Arsen nabył jego listy.
 — Po drugie — mówił dalej Arsen — podasz się pan do dymisji z posady dyrektora policji.