Strona:M.Leblanc - Wydrążona igła.djvu/122

 — A przedwczoraj był jeszcze?
 — Tak. Przedwczoraj nie wychodził z pokoju. Czuł się trochę niezdrów, więc Karolka zaniosła mu śniadanie w południe i obiad o siódmej wieczorem.
 — Więc zniknięcie jego nastąpiło między siódmą w wieczór przedwczoraj a szóstą rano wczoraj.
 — Tak, podczas zeszłej nocy, tylko...
 — Tylko?
 — Tylko, że nocą nie można wyjść z arsenału.
 — W takim razie nie wyszedł?
 — Lecz go niema, gdyż z towarzyszami przeszukaliśmy cały arsenał.
 — W takim razie wyszedł.
 — Niemożliwe. Wszystkie wyjścia strzeżone. Beautrelet zamyślił się, następnie zapytał:
 — Cóż dalej?
 — Potem poszedłem zawiadomić komisarza.
 — Przyszedł do pana?
 — Tak i przeszukaliśmy jeszcze raz wszędzie. a gdy straciliśmy wszelką nadzieję, wtedy to telegrafowałem do pana.
 — Czy w pokoju było łóżko rozebrane?
 — Nie.
 — Czy pokój był w nieładzie?
 — Nie. Znalazłem jego fajkę na zwykłem miejscu, i książkę, którą czytał. Znalazłem nawet w książce tę oto fotografię pana.
 — Pokaż pan.