Strona:M.Leblanc - Wydrążona igła.djvu/123

 Froberval podał mu fotografię. Beautrelet zadziwił się. Była to amatorska fotografia, na której poznał siebie z rękoma w kieszeni; za tło służył trawnik, w głębi widoczne drzewa i ruiny.
 Froberval zauważył:
 — To musi być ostatnie zdjęcie pana, któreś ojcu przysłał. Zobacz pan, na drugiej stronie jest nazwisko fotografa R. de Val. data... 3go kwietnia i nazwisko miasta Lion... może to Lion-sur-Mer?
 Izydor obrócił fotografię i przeczytał tę krótką notatkę własną jego ręką pisaną:
 R. de Val. — 3. 4 — Lion.
 Przez kilka minut panowała cisza, wreszcie rzekł:
 — Nie pokazywał panu mój ojciec tej fotografii?
 — Nie... i zdziwiłem się, gdy ją wczoraj zobaczyłem... gdyż często z nami mówił o panu!
 Znowu milczenie, lecz tym razem dłuższe. Froberval szepnął:
 — Mam zajęcie panie... moglibyśmy może iść do domu...
 Zamilkł. Izydor nie spuszczał z oczu fotografii, oglądał ją na wszystkie strony. W końcu zapytał:
 — Znajduje się może o jaką małą milkę od miasta jaka oberża Lion d’Or?
 — Tak, tak, będzie mila.
 — Na drodze do Valognes, nieprawda?
 — Na drodze do Valognes, rzeczywiście.