Strona:M.Leblanc - Wydrążona igła.djvu/139

 — Czy właściciel tam mieszka?
 — Tak, mieszkał, a właściwie jego matka. Lecz zamek ten nie podobał jej się, utrzymywała, że za smutny, wskutek tego wyprowadzili się w zeszłym roku.
 — Obecnie nikt więc tam nie mieszka?
 — Owszem, wynajęty jest na sezon latowy baronowi Anfredi.
 — A baron Anfredi jak wygląda? czy młody i dosyć otyły?
 — Mój Boże, nie wiem... Właściciel sam to załatwił. Obeszło się bez kontraktu, tylko za piśmienną umową...
 — Lecz pan znasz tego barona?
 — Nie panie! Nie wychodzi wcale z zamku... podobno wyjeżdża tylko czasem automobilem i to nocą. Zakupna zaś robi stara kucharka, która z nikim nie rozmawia. Dziwni jacyś ludzie...
 — Nie przypuszczasz pan, żeby właściciel chciał sprzedać zamek?
 — Wątpię, zamek ten jest historyczną pamiątką, budowany w czystym stylu Ludwika XIII. Wiem tylko tyle, że mu bardzo na posiadaniu tego zamku zależało, chyba, że zmienił zdanie...
 — Możesz mi pan powiedzieć jego nazwisko i wskazać mieszkanie?
 — Ludwik Valmeras, ulica Mont-Thabor, Nr. 34.
 Na najbliższej stacyi Beautrelet wsiadł do pociągu idącego do Paryża. Na trzeci dzień, po kilku wizytach bezowocnych, zastał wre-