sują się doskonale, aby utworzyć słowa, „la chambre des“, zanotował więc dwa zdania:
En aval d’Etretat — La chambre des Demoiselles.
(Na zachód od Etretat — Pokój panien).
Namęczył się więcej, aby odczytać trzecią linijkę, lecz przypomniawszy sobie położenie owej pieczary „Demoiselles“ w pobliżu fortu Frefosses odgadł prawie całkowity dokument.
En aval d’Etretat — La Chambre des Demoiselles — Sous le fort de Frefosses — Aiguille creuse.
(Na zachód od Etretat — Pokój panien — pod fortem Frefosses — wydrążona igła).
To były cztery formułki najgłówniejsze, które trzeba było znać. Za ich wskazówką, szło się na zachód od Etretat, wchodziło się do pieczary, zwanej „pokój panien“ i podług wszelkiego prawdopodobieństwa przechodziło się pod fortem Frefosses i dochodziło do wydrążonej Igły.
W jaki sposób? Trzymając się wskazówek i znaków zawartych w czwartej linijce[1]:
Beautrelet utworzył sobie hipotezę opartą na logice samego dokumentu, że, jeżeli jest rzeczywiście jakie połączenie między lądem a obeliskiem Igły, musiało się schodzić do podziemia z owej pieczary, przejść pod fortem Frefosses. i zejść prostopadle owe sto metrów
- ↑
Fragment wiadomości został opracowany zgodnie z oryginałem francuskim i treścią książki.
