Strona:M.Leblanc - Wydrążona igła.djvu/226

 — Jesteśmy zgubieni, — rzekł Ganimard, — przy drzwiach niema zamka.
 — Ta okoliczność daje mi właśnie nadzieję.
 — I dlaczego?
 — Drzwi są na to zrobione, aby je módz otworzyć, a jeżeli te drzwi nie mają zamka, musi być jaki mechanizm.
 — A ponieważ nie znamy tego mechanizmu...
 — Wynajdę go.
 — Jakim sposobem?
 — Zajrzawszy do dokumentu. Czwarta linijka niema innego znaczenia, jak rozwiązywać trudności w tem miejscu, w którem je napotkamy. A rozwiązanie jest właściwie łatwe, gdyż ma na celu dopomódz tym, którzy szukają, a nie zmylić ich.
 — Mówisz, że łatwe! Nie jestem pańskiego zdania, — rzekł Ganimard, roztworzywszy dokument. — Liczba 44 i trójkąt z kropką, dla mnie trudne rozwiązanie.
 — Ależ nie, nie. Obejrzyj tylko drzwi. Zobaczysz pan, że na czterech końcach znajdują się trójkątne płyty żelaza, podtrzymane dużemi gwoździami. Weź pan lewą płytę zupełnie na dole... I naciśnij na gwóźdź, który jest w kącie... Jest dziewięć szans na jedną, abyśmy nie mieli dobrze trafić.
 — Trafimy na dziesiątą, — rzekł Ganimard, popróbowawszy gwoździa.
 — Chyba, że liczba 44...
 Cichym głosem i namyślając się Beautrelet ciągnął dalej: