Strona:M.Leblanc - Wydrążona igła.djvu/66

 — Nie śpię. Myślę tylko.
 — Od samego rana?
 — Tak od rana.
 — Myśleć nie starczy. Trzeba najpierw badać fakta, obejrzeć ślady, utworzyć sobie jakieś pojęcie. Potem dopiero, łącząc jedno z drugiem i zastanawiając się, można dojść do prawdy.
 — Tak, wiem... Jest to metoda zwyczajna... i dobra zapewne. Lecz ja mam inną... najpierw zastanawiam się, i staram się rozpoznać myśl przewodnią — zdarzenia, że się tak wyrażę. Następnie utworzę sobie hipotezę rozsądną i logiczną, stosowną do tej myśli. Wtenczas dopiero patrzę, czy znane fakta dadzą się przystosować do mojej hipotezy.
 — Dziwna metoda! i bardzo skomplikowana!
 — Lecz pewna, panie sędzio, podczas gdy pańska nią nie jest.
 — Ależ cóż znowu! fakta faktami zostaną.
 — Ze zwykłymi przeciwnikami, tak. Lecz jeżeli przeciwnik działa podstępnie, natenczas fakta są takiemi, jakiemi on chce, aby były. Jeżeli więc chodzi o Arsena Lupin, możesz pan na każdym kroku napotkać sprzeczności i wejść na fałszywe poszlaki. Nawet Sherlock Holmes wpadł w potrzask!
 — Arsen Lupin nie żyje.
 — Przypuśćmy. Lecz banda jego została, a uczniowie takiego mistrza, sami są mistrzami.