Strona:M.Leblanc - Wydrążona igła.djvu/93

 Nazwisko jego napisane tłustemi literami w „Grand Journal“ zwróciło moją uwagę. Notatka brzmiała:
 „Uzyskaliśmy przyrzeczenie od pana Izydora Beautrelet, że nam pierwszym wyjawi prawdę. Jutro w środę pismo nasze zamieści artykuł, który jasno wyświetli sprawę w Ambrumesy.“
 — Obiecująca wiadomość. Co myślisz o tem, mój drogi?
 Zerwałem się z miejsca. Obok na krześle siedział jakiś człowiek, którego nie znałem.
 Wyciągnąłem rękę po broń jakąkolwiek, lecz postawa przybysza nie okazywała się groźną, cofnąłem się więc i przystąpiłem bliżej do niego.
 Był to młody człowiek o energicznym wyrazie twarzy, jasnych włosach, z przedzieloną brodą. Ubiór miał skromny na sposób anglikańskich księży, od postaci zaś wiał spokój, który nakazywał szacunek.
 — Kim jesteś? — spytałem.
 Gdy nie odpowiadał, pytałem raz jeszcze:
 — Kim jesteś? Jakim sposobem wszedłeś, i po coś przyszedł?
 Patrzał na mnie i zapytał:
 — Nie poznajesz mnie?
 — Nie... nie...
 — Ah! to ciekawe... Szukaj tylko w pamięci... jeden z twoich przyjaciół... przyjaciel specyalnego rodzaju...
 Pochwyciłem go za ramię