Strona:M. Arct - Jak powstaje książka.djvu/51

kaolinem, talk i inne domieszki. Jednocześnie, o ile papier ma być kolorowy, farbuje się masę barwnikami mineralnemi lub anilinowemi. Papierów drukowych często się nie klei. Są one wówczas znacznie tańsze i nadają się doskonale do druku. Farbę drukarską przyjmują dobrze, ale pisać na nich nie można, gdyż atrament się rozlewa.
 Mielenie, mieszanie, klejenie i ewentualne farbowanie stanowią ostateczne przygotowanie masy, po którem może już być bezpośrednio zamieniona na papier.
 Płynna masa papierowa dostaje się do drewnianej kadzi, skąd wypływa na fartuch skórzany, osadzony na początku posuwającego się naprzód sita bez końca. Przez drobne otworki sita wypływa woda, a osuszona masa krzepnie i zamienia się na papier. Dalsze osuszanie i nadawanie papierowi właściwego wyglądu odbywa się na wałkach z siatki. Jeżeli na powierzchni wałków będą osadzone prążki, otrzymamy papier żeberkowy, a przez umieszczenie liter lub rysunków, które odcisną się na papierze — znak wodny.
 Papier ten jest jeszcze wilgotny i musi zostać osuszony. Prasy, na których się ta czynność odbywa, składają się z szeregu walców gumowych i żelaznych. Papier przewija się między niemi na filcach bez końca, przyjmujących pozostałą część wody. Wysuszony papier nawija się w role.
 Niektóre papiery drukowe, zwłaszcza do książek ilustrowanych, wygładza się, czyli satynuje na maszynach, zwanych kalandrami. Kalander składa się z kilku do kilkunastu walców żelaznych i walców wykonanych z papieru prasowanego pod dużem ciśnieniem. Papier, przewijając się między niemi, nabiera połysku i wychodzi jako satynowany.
 Po pocięciu na arkusze odpowiedniego formatu i ułoże-