Język polski, podobnie jak wszystkie języki ludów ucywilizowanych, przyswoił sobie wiele wyrazów obcych, pochodzących głównie z języków klasycznych, stosunki zaś polityczne, handlowe i przemysłowe z obcemi narodami wprowadziły znaczną liczbę wyrazów i zwrotów cudzoziemskich.
Jest przeto spory zastęp tych wyrazów, używanych tak w mowie potocznej, jak i w utworach drukowanych, skutkiem czego zrozumienie treści bywa niekiedy utrudnione dla nieobeznanych z obcemi językami.
Wyrazy obce, w języku polskim używane, można podzielić na trzy grupy lub rodzaje. Do pierwszych zaliczamy takie, które przyswoiliśmy sobie zupełnie i obcą ich pisownię zamieniliśmy na swoją; znaczenie tych wyrazów jest powszechnie zrozumiałe, np.: fatygować, delikatny, etc.
Do drugiego rodzaju należą wyrazy obce niezupełnie przyswojone, ciągle jeszcze przybywające, więcej lub mniej znane, a używające albo całkiem obcej pisowni, albo też częścią naszej, częścią obcej.
Trzeci rodzaj stanowią wyrazy obce mało spopularyzowane, używane przez ludzi uczonych lub fachowców w uprawianych przez nich gałęziach wiedzy i umiejętnościach.
W niniejszym „Słowniczku“ zamieszczone zostały wyrazy ze wszystkich tych trzech działów z pominięciem tylko wyrazów dotyczących fachów, jako zbyt specjalnych i przez ogół nie używanych.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/009
Ta strona została uwierzytelniona.
PRZEDMOWA.
Słowniczek.1
