wysadzone kilkoma rzędami drzew.
Bumelcug n. pociąg drogi żelaznej, idący wolno i długo zatrzymujący się na stacjach (bombel).
Buncik n. wiązka, pęczek.
Buńczuk tur. drzewce z ogonem końskim, sztandar i znak godności baszy tureckiego (ilość ogonów oznaczała stopień).
Bunt n. rokosz, powstanie; wiązka, pęk = 15 sztuk.
Burg n. gród, zamek obronny.
Burgos rodzaj czcionek, mniejszych od garmontu, a większych od petitu.
Burgraf n. dawniej komendant grodu (burgu); zawiadowca zamku, pałacu, burgrabia.
Burleska f. lekki utwór sceniczny, farsa, krotochwila; rodzaj tańca.
Bursa f. giełda; konwikt dla uboższej młodzieży.
Bursz n. student niemieckiego uniwersytetu; młodzieniec wesoły, zuchowaty, junak.
Burta n. bok łodzi, okrętu, czółna, kanału,
Burżuazja f. mieszczaństwo, we Francji przezwisko dawane ludziom zamożniejszym, żyjącym z kapitału, z przemysłu i handlu.
Bushel a. (buszel) angielska miara dla ciał sypkich.
Business a. (byznes) interes.
Busola f. przyrząd z igłą magnesową i różą wiatrów.
Buzdygan tur. dawniej: oznaka niektórych stopni wojskowych, podobna do buławy.
C, liczba rzymska 100 (centum); w muz. pierwszy podstawowy ton gamy.
C. ob. Currentis.
C. przy stopniach ciepła lub zimna ozn. podług Celsjusza.
Ca. ob. Circa.
Cab a. (keb) angielska doróżka o 4 siedzeniach.
Caballero hiszp. (kaballero) rycerz, kawaler.
Cache-nez f. (kaszne) szalik na szyję (od zimna).
Cadenza w. (kadenca) ustęp przy końcu kompozycji, w którym grający może rozwinąć swoją fantazję i popisać się trudnościami technicznemi; formuła akordowa w ciągu lub na końcu kompozycji.
Cadyk hebr. dosł. bogobojny; rabin sekty chasydów.
