Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/065

 CyklCyr 

57

---

nem; oznaczona liczba przedstawień.

Cyklinga, cyklina n. stal z ostremi krawędziami do gładzenia drzewa.

Cyklista g. zwolennik sportu kołowego, jeżdżący na welocypedzie, kolarz.

Cyklodrom g. miejsce ogrodzone do jeżdżenia lub do wyścigów na bicyklach.

Cyklojda g. linja krzywa którą opisuje punkt płaszczyzny koła, toczącego się po linji prostej.

Cyklon g. gwałtowna burza wirowa na morzu w okolicach zwrotnikowych, trąba powietrzna.

Cyklop g. olbrzym bajeczny z jednem okiem na czole.

Cyklopowe mury g. resztki starożytnych budowli, złożonych z wielkich niespajanych niczem głazów.

Cyklorama g. rodzaj panoramy, w której widoki przesuwają się przed oczami widza, patrzącego przez szkła powiększające.

Cylinder g. walec; przedmiot, mający kształt walca; zegarek kieszonkowy płaski; rodzaj kapelusza męskiego.

Cymborjum ob. Cyborjum.

Cynegietyka g. myśliwstwo.

Cynematyka ob. Kinematyka.

Cynetyka ob. Kinetyka.

Cynfolja ł. bardzo cienkie blaszki z cyny.

Cyngiel n. haczyk pod zamkiem u strzelby, za którego poruszeniem kurek spada.

Cynik g. bezczelny, bezwstydny.

Cynizm g. bezczelność, bezwstyd.

Cynkografja g. odbicie rysunku na papier wprost z płyty cynkowej.

Cynkotyp g. rysunek przeniesiony mechanicznie na płytę cynkową i na niej utrwalony za pomocą trawienia kwasami; odbicie tegoż rysunku na papierze, trawionka.

Cynober ł. minerał, związek siarki z rtęcią; otrzymywany sztucznie w fabrykach służy jako piękna czerwona farba.

Cypaje ob. Sipoje.

Cypel n. koniec szpiczasty; szczyt skały; klin lądu, wchodzący w morze.

Cyrk ł. zabudowanie koliste z areną w środku dla przedstawiania widowisk, zwykle sztuk konnych.

Cyrkiel n. kołownica, narzędzie złożone z dwóch nóżek, w górnej części połączonych z sobą, służące do mierzenia i kreślenia linji kołowych.