Dekagram f. miara wagi równa dziesięcin gramom.
Dekalitr f. miara objętości równa dziesięciu litrom.
Dekalkomanja f. przenoszenie odpowiednio przygotowanych rysunków kolorowanych z papieru na inny przedmiot za pomocą zwilżenia i naciśnięcia.
Dekalkować f. przenieść gotowy rysunek na kamień, miedź, drzewo etc. w celu reprodukowania go na papierze.
Dekalog g. dziesięcioro Bożego przykazania.
Dekametr f. miara długości równa dziesięciu metrom.
Dekanat ł. okrąg, złożony z kilku parafji, podlegających zarządowi dziekana.
Dekapitacja ł. ścięcie głowy.
Dekatyzować, zwilżyć materjał przed użyciem, aby się potem nie kurczył, zstępować materjał.
Deklamacja ł. sposób wyrazistego mówienia lub czytania, z oddaniem dobitnie myśli i uczucia; przemówienie oratorskie i teatralne; czcze rozprawianie.
Deklaracja ł. oświadczenie, oznajmienie; publiczne zeznanie; wykaz, opis towarów i ich wartości, danych do oclenia.
Deklinacja ł. uchylenie się, zboczenie igły magnesowe; w gram. odmiana rzeczowników, przymiotników, zaimków i liczebników przez przypadki, liczby i rodzaje; przypadkowanie.
Dekokt ł. odwar, wyciąg z ziół lub innych substancji (napój leczniczy).
Dekolte ob. Decolleté.
Dekoltować się f. wygorsować się.
Dekompozycja f. rozkład.
Dekoncertować f. zmieszać kogo lub siebie, sprawić nagłe zakłopotanie, rozczarowanie; zawstydzić.
Dekontenans f. utrata pewności siebie, zaambarasowanie, chwilowe zmieszanie.
Dekoracja ł. ozdoba artystyczna budowli, placu, przedmiotu, upiększenie; malowana osłona płócienna, stanowiąca przybranie sceny teatralnej; odznaka honorowa, order.
Dekorator ł. artysta, zajmujący się wykonaniem dekoracji teatralnych.
Dekorować ł. upiększać, ozdabiać; nadać order.
Dekret ł. rozporządzenie władzy, wyrok.
Dekstroza ł. cukier gronowy.
Dekstryna ł. materja kleista, wyciąg z mączki.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/071
Ta strona została uwierzytelniona.
DekDek
63