wypalić (z broni); fałszywie śpiewać; zmieszać kogo.
Detronizacja f. złożenie z tronu.
Detto, ditto w. to samo, jak wyżej.
Deus ex machina ł. wyrażenie oznaczające niespodziewany i nienaturalny udział osoby lub wypadku w rozwiązaniu pomyślnem węzła w dramacie lub w powieści.
Deus mirabilis fortuna variabilis ł. Bóg jest cudowny, a losy zmienne; fortuna kołem się toczy.
De visu ł. z widzenia.
Dewaluacja ł. obniżenie wartości pieniędzy z rozporządzenia rządowego.
Dewastacja ł. zniszczenie, spustoszenie.
Dewiza f. hasło, godło; zdanie wyjęte ze słynnego autora, umieszczone na czele książki jako godło; weksel ciągniony na zagraniczne rynki.
Dewjacja ł. zboczenie, uchylenie; pozorne zbaczanie gwiazd; błądzenie.
Dewocja ł. pobożność; poświęcenie się.
Dewocjonalja ł. przedmioty religijne znajdujące się w handlu (medaliki, figury, różańce, obrazy etc.).
Dewolucja ł. odjęcie prawa obsadzania beneficjów beneficjarjuszowi, który z niego nie korzystał lub źle korzystał, i przeniesienie na kogo innego.
Dewońska formacja, pokłady pierwszorzędowe skorupy ziemskiej, warstwowe, składające się z piaskowca i margli, obfitujące w rudy żelazne i w marmury.
Dezabilé ob. Deshabillé
Dezaprobacja ł. zganienie.
Dezawantaż f. strata, szkoda, niekorzyść.
Dezercja ł. ucieczka (z wojska), zbiegostwo.
Dezerter f. zbieg z wojska.
Dezodoryzacja f. odwanianie.
Dezolacja ł. rozpacz.
Dezorganizacja f. rozprzężenie, rozkład, rozstrój, zawikłanie.
Dezyderata ł. życzenia, żądania.
Dezynfekcja ł. oczyszczenie ze szkodliwych wyziewów i materji zaraźliwych.
Dezynwoltura f. niewymuszone ułożenie, swoboda.
Diabetes mellitus ł. choroba cukrowa, cukromocz.
Diafragma g. błona, oddzielająca jamę piersiową od brzusznej, przepona; w lunetach przegródka, niedopuszczająca pobocznych promieni światła.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/077
Ta strona została uwierzytelniona.
DetDia
69