cy się znajomością wytwornych zwyczajów towarzyskich.
Dystynktorjum ł. krzyż noszony przez prałatów i kanoników na łańcuchu lub wstędze.
Dysydent ł. niekatolik, inowierca i protestant w dawnej Polsce.
Dysymulacja ł. udawanie, ukrywanie prawdy, obłuda.
Dyszkant w. najwyższy głos w śpiewie.
Dytyramb g. pieśń pochwalna na czyjąś cześć; pieśń namiętna; śpiew pełen natchnienia.
Dywagacja ł. chwiejność, odchodzenie od przedmiotu, błądzenie myślowe, uchylanie się.
Dywan tur. wielka rada państwa w Turcji; kobierzec.
Dywersja ł. odwrócenie uwagi; rozrywka; niespodziewany napad lub ruch wojska w celu rozerwania uwagi przeciwnika i pokrzyżowania mu planów; uszczerbek; zrobić D-ję; popsuć czyje plany.
Dywidenda ł. czysty zysk z przedsiębierstwa udziałowego, rozdzielany między uczestników.
Dywizja f. oddział wojska z wszystkiemi lub kilkoma rodzajami broni, mogący podejmować samodzielne ruchy (złożony zwykle z 4 pułków).
Dywizjoner, w Austrji generał-porucznik dowodzący dywizją.
Dyzlokacja ł. rozmieszczenie, rozłożenie, np. wojska.
Dyżur f. służba spełniana obowiązkowo w danym dniu lub nocy na podstawie stale ułożonego porządku służbowego.
Dyżurny, pełniący pewną służbę w danym dniu lub nocy.
Dziekan ł. duchowny, zarządzający okręgiem duchownym (dekanatem); profesor na czele wydziału uniwersyteckiego.
Dziryt tur. rodzaj krótkiej włóczni, dzidy, służącej za pocisk.
Dżentelman a. ob. gentleman.
Dżet ob. Jet.
Dżon-Bull, ob. John Bull.
Dżonka: niezgrabna ale lekka i szybka łódź żaglowa chińska.
Dżuma t. niebezpieczna choroba zaraźliwa, powodująca wielkie obrzmienie gruczołów i zakażenie krwi; morowa zaraza.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/088
Ta strona została uwierzytelniona.
DysDżu
80