Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/090

 EgaEgz 

82

---

Egal f. równy, jednakowy.

Egida g. tarcza, opieka, osłona, przewodnictwo.

Ego ł. ja.

Egoista ł. samolub, sobek.

Egoizm ł. samolubstwo, sobkostwo.

Egotyczna poezja ł. poezja, której przedmiotem jest osoba autora.

Egreta f. kitka z piór lub drogich kamieni; wyładowanie elektryczne w postaci świetlnego wachlarzyka.

Egzagieracja ł. przesada.

Egzaltacja ł. uniesienie, zapał, zbytnie podniesienie uczuć.

Egzamin ł. przesłuchanie z postępu w nauce, badanie.

Egzaminator ł. przesłuchujący zdającego egzamin.

Egzarcha g. w kościele greckim najstarszy metropolita; dawniej wielkorządca bizantyjski.

Egzasperacja f. rozdrażnienie, rozjątrzenie.

Egzegeta g. wykładający, objaśniający Pismo Święte.

Egzegetyka g. sztuka wyłożenia, objaśnienia.

Egzegeza g. objaśnienie, wykład (Pisma Św.).

Egzekucja ł. wykonanie, spełnienie wyroku; wykonanie utworu muzycznego; wykonanie kary, zwłaszcza kary śmierci; ściąganie pod przymusem należności skarbowych.

Egzekutor ł. wykonawca (wyroku, testamentu).

Egzekutywa ł. władza wykonawcza, mająca prawo i możność przymusowego wykonywania poleceń swoich lub innych władz.

Egzekwje ł. wyprowadzenie ciała zmarłego z domu, nabożeństwo za umarłych.

Egzekwować ł. wykonywać, ściągać podatki zaległe.

Egzema g. rodzaj choroby skórnej: wyprysk swędzący.

Egzempcja ł. przywilej uwalniający od obowiązku prawem nakazanego, uwolnienie zpod jurysdykcji bezpośredniego zwierzchnika kościelnego, a poddanie wyższemu.

Egzemplarz ł. jedna sztuka jakiegoś przedmiotu, jeden okaz.

Egzenterować ł. otwierać zwłoki, wyjmować wnętrzności w celu zbadania ich.

Egzercycje ł. ćwiczenia.

Egzercytować się ł. ćwiczyć się, wprawiać się.

Egzorbitancja ł. niezgodne z prawami postępowanie lub zarządzenie, przekroczenie miary.