Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/092

 EkrEks 

84

---

ozdobny, stanowiący zasłonę od światła słonecznego, od pieca, kominka.

Ekrituar f. (écritoire) sprzęt ozdobny, zawierający przyrządy do pisania: pióra, kałamarz etc.

Ekscedent ł. przekraczający miarę, naruszający porządek i spokój publiczny; wichrzyciel.

Ekscelencja ł. tytuł dawany gienerałom i wysokim dygnitarzom cywilnym; jaśnie wielmożny.

Ekscentryczność ł. przesada, dziwaczne postępowanie, oryginalność; odległość ogniska od środka elipsy.

Ekscentryk ł. mimośród, koło osadzone na osi, przechodzącej między środkiem a obwodem, służące do zmiany kierunku i szybkości ruchu; dziwak.

Ekscepcja ł. wyjątek, wyłączenie.

Ekscepcjonalny ł. wyjątkowy.

Ekscerpt ł. wypis, wyciąg, wyjątek z dokumentu, pisma lub dzieła, streszczenie obszerniejszej pracy.

Eksces ł. wybryk, nadużycie, bezprawie, awantura.

Ekscypować ł. robić wyjątek, zawarować sobie, wyłączać.

Ekscytacja ł. podniecanie, podrażnienie, pobudzenie, przyśpieszenie, przypomnienie.

Ekscytarz ł. zegar budzik.

Ekscytować ł. podniecać, zachęcać, drażnić.

Eksdywfzja ł. podział majątku pomiędzy wierzycieli.

Ekshalacja ł. wyziewanie, wyparowanie.

Ekshibit ł. dowód piśmienny należący do jakiejś sprawy, dokument.

Ekshortacja ł. napomnienie, przestroga.

Ekshumacja ł. wyjęcie zwłok z grobu.

Eksklamacja ł. wykrzyk, okrzyk.

Ekskluzja ł. wyłączenie.

Eskluzywa ł. urzędowe zastrzeżenie podczas wyboru papieża, aby niemiły rządowi kardynał nie został wybrany.

Ekskluzywe ł. wyłącznie.

Ekskomunikacja ł. wyklęcie z kościoła, rzucenie klątwy.

Ekskrementy ł. odchody ludzkie lub zwierzęce, kał, gnój.

Ekskursja ł. wycieczka, mała podróż dla przyjemności.

Ekskuza ł. uniewinnianie się, tłómaczenie się, przeproszenie.

Ekskuzować ł. uniewinniać.