Elf sk. nadprzyrodzony powietrzny i ziemski duch w dawnych wierzeniach ludów skandynawskich.
Eliksir ł. wyciąg lub odwar roślinny, napój leczniczy, ulepek.
Eliminacja ł. zniesienie, wyrzucenie, wykreślenie z ksiąg; w algiebrze: usunięcie jednej niewiadomej dla uproszczenia zadania.
Elipsa g. linja krzywa zamknięta, wynikająca z ukośnego przecięcia stożka; opuszczenie wyrazu w zdaniu, wyrzutnia.
Elita f. wybór czego, kwiat np. młodzieży; towarzystwo wyborowe.
Elizejskie pola g. kraina błogosławionych; u starożytnych: niebo, raj.
Elizeum g. błogosławiona kraina, miejsce pobytu bohaterów po śmierci; rozkoszna okolica.
Eljen! węg. niech żyje! wiwat!
Elma Sw. ogień, zjawisko elektryczne świetlane, pokazujące się u szczytu wysokich przedmiotów, np. masztów.
Elokwencja ł. wymowność, łatwość i piękność wysłowienia, dar przekonywania i wzruszania innych, wymowa, krasomówstwo.
Elukubracja ł. rzecz z trudem wypracowana (zwłaszcza piśmienna); rozprawa piśmienna, słaby utwór literacki.
Elzewiry, nazwa wydań starożytnych klasyków drukowanych od r. 1592 do 1680 w Leodjum i Amsterdamie przez drukarza tego samego nazwiska, dzisiaj bardzo cennych; rodzaj druku naśladujący druk tych wydań.
Emalja f. szkliwo, szklista powłoka różnokolorowa; ślniąca powłoka zębów.
Emanacja ł. wypływ, np. promieni światła z ciała świecącego; wyłanianie się.
Emancypacja ł. wyzwolenie, usamowolnienie, dążenie do niezależnego stanonowiska.
Emancypantka ł. kobieta żądająca równouprawnienia z mężczyznami.
Embargo hiszp. przyaresztowanie okrętów z ładunkiem w porcie, zamknięcie portu; przen. położyć E. zabrać lub zatrzymać samowolnie rzecz cudzą.
Embarkować f. wsiąść na okręt, wsadzić na okręt (wojska, działa), ładować towary na okręty.
Embarras de richesse f. (a͡ębara de riszes), trud-
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/098
Ta strona została uwierzytelniona.
ElfEmb
90
