ność wyboru z powodu obfitości przedmiotów do wyboru.
Emblema g. lub emblemat symbol, znak, godło.
Embrjologia g. nauka o rozwoju organizmu.
Embrjon g. zarodek ludzki lub zwierzęcy.
Emendationes ł. pomyłki w druku.
Emeryt ł. urzędnik, który wysłużył przepisaną ilość lat i uzyskał odpowiednią pensję dożywotnią.
Emerytura ł. pensja dożywotnia po wysłużeniu pewnej liczby lat.
Emetyk g. związek kwasu winnego, antymonu i potasu — środek leczniczy, silna trucizna sprowadzająca wymioty.
Emfatyczny g. napuszony, przesadny (w mowie).
Emfaza g. silny nacisk kładziony na pewne wyrazy lub wyrażenia w mowie; przesada, napuszystość.
Emfiteutyczne prawo g. wieczysta dzierżawa dziedziczna.
Emfizema g. rozdęcie tkanki komórkowej (choroba), rozedma płuc.
Emigracja ł. wychodźtwo z kraju.
Emigrant ł. wychodźca.
Eminencja ł. wysokość, dostojność, (tytuł kardynałów).
Eminenter ł. znakomicie, doskonale.
Emir ar. władca, tytuł książąt mahometańskich.
Emisarjusz ł. wysłaniec polityczny z tajemnem poleceniem na zwiady lub dla propagandy.
Emisja ł. puszczenie w obieg nowych papierów wartościowych; wypuszczenie.
Emitować ł. wypuszczać.
Emocja ł. wzruszenie, wzburzenie.
Emolument ł. pożytek, korzyści, zysk, dochód prawny z czemś połączony, z czegoś płynący.
Empire f. (a͡ępir) cesarstwo; styl, kierunek estetyczny z czasów pierwszego cesarstwa francuskiego usiłujący odtwarzać sztukę, starożytną, grecko-rzymską.
Empireum ł. najwyższa sfesa niebieska, siedlisko światłości (Boga), trzecie niebo.
Empiryczny g. oparty na doświadczeniu.
Empiryk g. działający i opierający się tylko na doświadczeniu bez należytego teoretycznego i naukowego wykształcenia.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/099
Ta strona została uwierzytelniona.
EmbEmp
91