Epiglotis g. nagłośnia, nakrywka krtaniowa, języczek.
Epigoni g. potomkowie; naśladowcy i propagatorzy wielkich idei gienjalnych poprzedników, mniej zdolni niżeli ich poprzednicy.
Epigraf g. napis, dewiza, sentencja, godło.
Epigrafika g. nauka o odczytywaniu dawnych napisów na murach, kamieniach, pomnikach.
Epigramat g. krótki dowcipny napis; krótki lekki wiersz dowcipny, fraszka.
Epika g. poezja epiczna.
Epikureizm g. nauka filozofa greckiego Epikura o pokładaniu szczęścia w spokoju duszy i rozumnym użyciu przyjemności życia, następnie pojęta jako hołdowanie uciechom zmysłowym.
Epikurejczyk g. człowiek hołdujący uciechom zmysłowym.
Epilepsja g. wielka choroba, padaczka, choroba Św. Walentego.
Epilog g. zakończenie mowy, poematu, powieści i t. p.; domówienie zawierające wyjaśnienie niektórych szczegółów.
Epinicjon g. pieśń zwycięska.
Epipedometrja g. nauka mierzenia płaszczyzn.
Episjer, ob. Epicier.
Episkopalny kościół g. panujący w Anglji kościół, na czele którego stoi monarcha i biskupi.
Episkopat g. wyświęcenie na biskupa; władza biskupia.
Epistoła g. list; czytanie podczas Mszy św. ustępu z Pisma św., najczęściej z listów apostolskich; utwór poetyczny w rodzaju listu.
Epitafjum g. napis na nagrobku; nagrobek.
Epitalamjum g. pieśń weselna, wiersz ku uczczeniu państwa młodych.
Epitet g. określenie przymiotnikowe lub rzeczownikowe mające rzecz lub imię lepiej określić; niekorzystny przydomek dawany komuś.
Epizod g. ustęp w mowie, w poemacie; opis zdarzenia zbaczający od głównego przedmiotu; ustęp z powieści, z historji, wtrącony, nienależący do głównej akcji.
Epizodyczny g. opis dodatkowy, wtrącony, nie należący do głównego przedmiotu.
Epizootoja g. zaraza na bydło, pomorek.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/103
Ta strona została uwierzytelniona.
EpiEpi
95