Epoda g. śpiew końcowy; mały poemat liryczny.
Epoka g. moment rozpoczynający erę; chwila przełomowa rozpoczynająca nowy rozwój historyczny; w astrom. czas, od którego liczy się bieg ciała niebieskiego: planety, komety lub księżyca.
Epopeja, Epos g. poemat bohaterski; poetyczne opowiadanie o wysokim nastroju, mające za treść wielkie wypadki i czyny bohaterskie jednej osoby lub narodu.
Eprevue f. ((eprôw) pierwsze odbicie sztychu; próba.
Epruwetka f. walcowate dęte naczynie szklane do robót chemicznych, probówka.
E pur si mouve w. a jednak się porusza! (ziemia) — słowa Galileusza.
Epuzer f. kandydat do małżeństwa.
Equator ł. ob. Ekwator.
Era g. okres czasu poczynający się od niezwykle ważnego epokowego wydarzenia, od którego liczą się lata.
Erato g. muza pieśni miłosnych.
Ereb g. podziemie, państwo umarłych, piekło (u starożytnych).
Erekcja ł. wzniesienie .czegoś, założenie; fundacja.
Eremita g. samotnik, pustelnik.
Ergo ł. a więc, a zatem.
Ergoterja f. manja sprzeczania się.
Ergotyna ł. sporysznik, wyciąg ze sporyszu.
Erin, dawna nazwa celtycka Irlandji. f
Erinnje g. (mit) furje.
Erlkönig n. właśc. Elfenkönig; król Elfów (błęd. „Król olch“).
Eroico w. w muzyce: bohatersko.
Eros g. bożek miłości, amor, miłość.
Erotomanja g. szał miłosny.
Erotyczny g. miłosny. E. poezja; poezja liryczna opiewająca miłość.
Erotyk g. poemacik miłosny.
Erotyzm g. popęd płciowy; usposobienie romansowe.
Erozja ł. rozmywanie, żłobienie, w geolog. działalność żłobiąca wód bieżących, wywierana na powierzchnię ziemi.
Errare humanum est ł. błądzić jest rzeczą ludzką.
Errata ł. sprostowanie omyłek drukarskich.
Erratyczny ł. kamień naniesiony przez wodę i lód.
Erudycja ł. uczoność, wyso-
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/104
Ta strona została uwierzytelniona.
EpoEru
96
