gminne, pogardliwe w znaczeniu, ktoś, osobistość jakaś nieszczególna.
Facette f. (faset) szlifowana płaska ścianka w djamentach.
Fach n. rodzaj zatrudnienia, specjalność, zawód; przegroda, półki.
Fachowy n. zawodowy, specjalny, umiejętny.
Facit ł. „czyni“, suma, wypadek obrachunku.
Facjata w. przednia ściana domu, poddasze; żartobliwie: twarz, oblicze.
Facjenda w. handelek, zamiana towarów, sprzedaż i kupno, frymark.
Façon f. (fasą) sposób; obejście się; kształt, wzór.
Facsimile ł. ob. Faksimile.
Factotum patrz: Faktotum.
Faeton g. syn boga słońca; lekki wytworny otwarty powóz; gatunek ptaka.
Fagot n. instrument muzyczny dęty, drewniany, z dziurkami, klapami i stroikiem, o dźwięku nosowym.
Faille f. (faj) ciężka jedwabna materja.
Faire la cour f. (fer la kur) nadskakiwać, starać się o pannę.
Fait acompli f. (fet akąpli) czyn spełniony, fakt dokonany.
Fajans f. rodzaj glinki do wyrobu przedmiotów, naśladujących porcelanę; wyroby fajansowe.
Fajerkasa n. ubezpieczenie od ognia, opłata ogniowa.
Fajerwerki n. ognie sztuczne.
Fakcja ł. stronnictwo, zwłaszcza polityczne, działające w znaczeniu ujemnem dla widoków osobistych.
Fakelcug n. pochód z pochodniami.
Fakir ar. ubogi mnich mahometański żebrzący; fanatyczny pokutnik hinduski.
Faksimile ł. podobizna; podpis najpodobniej oddany.
Fakt ł. zdarzenie pewne, rzeczywiste; wypadek historyczny; czyn prawdziwy.
Faktor ł. czynnik (w matematyce); pośrednik niższego rzędu, używany do załatwiania różnych interesów.
Faktorja a. wielka osada handlowa w obcym kraju ze składami towarów.
Faktotum ł. człowiek używany do rozmaitych posług, wyręczyciel, totumfacki.
Faktura ł. rachunek przesyłany przez kupca innemu handlującemu, szczegółowy wykaz przesłanych towarów; techniczna budo-
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/111
Ta strona została uwierzytelniona.
FacFak
103
