Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/133

 GieGio 

125

---

ficznie gienealogję, rodowód danego rodu.

Gienealogja g. wykaz kolejnego następstwa i wzajemnego pokrewieństwa członków rodu.

Gieneracja ł. pokolenie współczesne, ludzie żyjący i działający mniej więcej w jednym czasie.

Gieneralicja ł. wszyscy gienerałowie armji.

Gieneralja ł. ogół okoliczności; pytania ogólne przy sporządzaniu rysopisu osób, przy badaniu, przy rozpoczęciu sprawy.

Gieneralna próba, ostatnia przed przedstawieniem próba ogólna w kostjumach.

Gieneralne stany, przedstawiciele szlachty, duchowieństwa i mieszczan, obradujący nad sprawami państwa w dawnej rz. p. holenderskiej i we Francji.

Gieneralny ł. powszechny, ogólny, naczelny.

Gieneralny sztab, grono wyższych oficerów, układających plany wojenne i kierujących armją pod względem wojennym, administracyjnym.

Gienerałbas ł. w muz. nauka harmonji i kompozycji.

Gienetyczny g. dotyczący początku lub powstawania czegoś.

Gienewska konwencja, umowa między mocarstwami zawarta w Genewie 1864 r. w celach złagodzenia okrucieństw wojny, a zwłaszcza zasłonięcia przed niemi ambulansów i osób pielęgnujących rannych, dla których, jako zabezpieczającą oznakę zewnętrzną, przyjęto czerwony krzyż na białem polu.

Gieneza g. pochodzenie, powstawanie.

Gienjalny ł. wyższy umysłem, wykraczający ponad zwykłą miarę, niepospolity, twórczy.

Gienjusz g. najwyższy stopień zdolności umysłowych człowieka; umysł torujący nowe drogi myśli w naukach lub sztukach; wyjątkowa twórczość umysłu; duch opiekuńczy.

Gieocentryczny system g starożytny pogląd astromiczny; według którego środkiem wszechświata, celem i głównym przedmiotem stworzenia jest ziemia.

Gieodetyczna linja g. najkrótsza droga między dwoma punktami na sferoidalnej powierzchni ziemi.

Gieodezja g. część gieometrji praktycznej, zajmująca się wymierzaniem powierzchni ziemi przy u-