względnieniu jej sferoidalnego kształtu.
Gieody g. utwory bańczaste w niektórych skałach wulkanicznych, wypełnione różnemi minerałami.
Gieofagowie g. dzikie ludy niektórych krajów, jedzący ziemię (tłustą glinkę).
Gieofizyka g. fizyka ziemi.
Gieogienja p. Gieogonja.
Gieognozja g. nauka o składzie i budowie skorupy ziemskiej.
Gieogonja g. nauka o powstawaniu i tworzeniu się skorupy ziemskiej.
Gieografja g. opisanie ziemi.
Gieografja fizyczna, dział gieografji ogólnej, zajmujący się powłoką ziemską jako złożoną z lądu, wody i powietrza, oraz zjawiskami na niej zachodzącemi.
Gieografja matematyczna, dział gieografji ogólnej, badający ziemię jako ciało niebieskie t. j. położenie jej we wszechświecie, kształt, wielkość i prawa ruchu.
Gieografja polityczna, dział gieografji ogólnej, zajmujący się ziemią jako siedliskiem człowieka, a więc podziałem na narody, państwa, oświatą, handlem, przemysłem i t. p.
Gieologiczne formacje patrz Formacje.
Gieologja g. nauka o budowie i tworzeniu się skorupy ziemskiej.
Gieometra g. technik, zajmujący się pomiarem gruntów i zdejmowaniem planów, miernik.
Gieometrja g. nauka o mierzeniu linji, powierzchni i brył.
Gieoplastyk g. wykonywający wypukło mapy ziemi.
Gieorgiki ł. poematy opisowo dydaktyczne, opiewające rolnictwo i gospodarstwo wiejskie.
Gieoskopja g. obserwacje procesów zwłaszcza cieplnych, odbywających się pod powierzchnią ziemi.
Gieostatyka g. nauka o równowadze ciał stałych.
Gieotermiczny, tyczący się ciepła ziemi; stopień g., oznaczenie głębokości ziemi, przy której temperatura w ziemi podwyższa się o 1°.
Gieotropizm g. własność niektórych członków rośliny zwracania się we wzroście pod wpływem siły ciężkości w kierunku pionowym ku ziemi.
Giermanista ł. znawca języka, prawa, historji niemieckiej.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/134
Ta strona została uwierzytelniona.
GieGie
126
