Impet ł. pęd, siła, zapęd, uniesienie, gwałtowny rzut.
Impetuoso wł. w muz. z zapędem, ogniście, burzliwie.
Impetyk ł. człowiek porywczy, unoszący się, gwałtowny.
Implicite ł. domyślnie, z natury rzeczy, rozumie się.
Implikacja ł. wplątanie kogo w co, wciągnięcie.
Imponderabilia ł. ciała nieważkie (do jakich zaliczano w dawniejszych pojęciach światło, magnetyzm, elektryczność i t. p.).
Imponować ł. wzbudzać poszanowanie, podziw lub obawę; chcieć przewodzić nad kim.
Import i Importacja ł. przywóz towarów z zagranicy.
Importować ł. wprowadzać do kraju towary z zagranicy.
Impost ł. wyskakujący gzyms filaru, na którym opiera się dolne zakończenie sklepienia lub arkady.
Impotencja ł. niemoc męska.
Impotens ł. niezdolny, niedołężny.
Impozycja ł. położenie rąk na kogo w celu błogosławieństwa; nałożenie podatków, dumne obejście się; narzucanie swej woli.
Impregnacja f. nasycenie ciała stałego cieczą, roztworami.
Imprekacja ł. przekleństwo, złorzeczenie.
Impresario w. przedsiębiorca przedstawień teatralnych i koncertowych.
Impresja ł. wrażenie, nacisk, wywarcie wpływu.
Impresjonizm ł. kierunek w malarstwie i poezji, uganiający się za wszystkim, co wywiera silne wrażenie; kierunek w malarstwie, kładący nacisk na efekty kolorystyczne, osiągane przez skombinowanie plam barwnych.
Impreza w. zamysł, przedsięwzięcie; przedsiębiorstwo np. teatralne, koncertowe.
imprimatur ł. „wolno drukować;“ pozwolenie cenzury duchownej.
Impromptu f. (ęprątiu) rzecz zrobiona na prędce bez przygotowania, wiersz lub utwór muzyczny zaimprowizowany.
Improviso p. ex improviso.
Improwizacja ł. mowa, poezja, wypowiedziana bez przygotowania, z natchnienia; takiż utwór muzyczny.
Improwizator ł. mówiący, śpiewający lub grający bez przygotowania, z natchnienia.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/163
Ta strona została uwierzytelniona.
ImpImp
155
