Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/172

 InsInt 

164

---

kładania nut na orkiestrę; ułożenie utworu muzycznego na instrumenty.

Instrumentalis ł. narzędnik, 6-ty przypadek.

Instrumentalna muzyka, wykonana wyłącznie na instrumentach muzycznych (bez śpiewu); muzyka orkiestrowa.

Instruować ł. nauczać, objaśniać, przepisywać postępowanie.

Instygator ł. podniecający, podmawiający, podżegający.

Instynkt ł. popęd wrodzony, naturalny, bezwiedny, zmyślność.

Instynktownie ł. przeczuciowo, mimowiednie, bez namysłu.

Instytucja ł. ustanowienie, urządzenie; zakład publiczny, naukowy, dobroczynny; (bank, kasa i t. p.).

Instytut ł. zakład publiczny lub prywatny, np. naukowy.

Insubordynacja ł. nieposłuszeństwo, nieuległość.

Insulanin ł. mieszkaniec wysp, wyspiarz.

Insultacja ł. obelga, znieważenie, zniewaga, obraza.

In summa ł. razem, wogóle.

In summo gradu ł. w najwyższym stopniu.

Insurekcja ł. powstanie, rokosz.

Insurgient ł. powstaniec.

In suspenso ł. w zawieszeniu.

Insygnia ł. odznaki; oznaki dostojeństwa, urzędu lub władzy.

Insymulacja ł. obwinienie, oczernienie.

Insynuacja ł. podmawianie, zręczne podsunięcie myśli, obudzenie w kim podejrzenia, posądzenie.

Intabulacja ł. wpisanie, wniesienie własności nieruchomej do ksiąg hipotecznych.

Intarsja f. wstawianie wzorzyste ozdób z innego forniru w fornir zwykły wyrobów drewnianych cz. fornirowanie w fornirze.

Integracja ł. wytwarzanie całości z drobnych cząstek, całkowanie.

Integralność ł. całkowitość.

Integralny ł. nienaruszony, całkowity; integralny rachunek, rachunek całkowy wyższej matematyki.

Integrator ł. ob. Planimetr.

Intelektualny ł. rozumowy, odnoszący się do rozumu, do rozsądku, umysłowy.

Inteligiencja ł. umysł, pojętność, rozum, rozsądek, zdolności umysłowe, klasa wykształcona.

Inteligient ł. człowiek wykształcony.

Inteligientny ł. pojętny, rozumny, wykształcony.