Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/187

 KanKan 

179

---

Kancelaryjne pismo, rodzaj pisma wyraźnego; kancelaryjny styl: suchy, urzędowy sposób pisania.

Kancelista n. niższy urzędnik pracujący w kancelarji; pisarz.

Kancelować ł. przekreślać na krzyż, znosić, kasować.

Kancjonał ł. śpiewnik kościelny.

Kanclerstwo, godność i władza kanclerza.

Kanclerz ł. pierwszy minister lub prezes ministrów, zawiadujący sprawami zagranicznemi państwa; wysoka godność duchowna lub świecka.

Kandelabr f. wysoki świecznik o kilku ramionach.

Kandydat ł. starający się o urząd, o posadę, o godność; stopień akademicki niższy od doktora.

Kandydatura ł. ubieganie się o wakujące miejsce, o urząd, o posadę; przedstawienie się przed wyborcami w celu otrzymania mandatu posła do sejmu.

Kandyzowane owoce f. owoce smażone w cukrze.

Kanefory g. postacie kobiece z koszami kwiatów lub owoców na głowie.

Kanelowanie, żłobki wycięte wzdłuż na kolumnach.

Kanibal, dziki, ludożerca.

Kanibalizm, dzikość, srogość, ludożerstwo.

Kanikuła ł. gorące dni, upały; szaleństwo, wścieklizna.

Kanion w. głęboki jar, głęboki wąwóz górski w Ameryce północnej.

Kankan f. rozpustny taniec francuski z nieprzyzwoitemi giestami.

Kanon ł. miara, norma, prawidło; część Mszy Św., regiestr oddzielnych części Pisma Św. przez kościół katolicki przyjętych; przepisy prawa kościelnego; podatek gruntowy; rodzaj śpiewu chóralnego, w którym głosy występują jeden po drugim i powtarzają pierwszą melodję; podatek gruntowy; w drukarstwie: gatunek dużego pisma.

Kanonada f. strzelanie z dział trwające czas dłuższy.

Kanoniczki, zakon żeński według reguły kanoników.

Kanoniczne prawo, prawo kościelne i religijne zatwierdzone przez kościół.

Kanonik ł. wyższy stopień duchownego w hierarchji duchownej katolickiej, członek kapituły katedralnej.

Kanonizacja ł. uroczyste papieskie uznanie i ogłoszenie za Świętego.

Kanonjer f. puszkarz, żoł-