Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/188

 KanKap 

180

---

nierz przy działach, artylerzysta.

Kanony ł. tablice drukowane umieszczone na ołtarzu, zawierające wyjątki z ewangielji i niektóre modlitwy, odmawiane przez kapłana.

Kanopy egips. wyobrażenia bożka w kształcie beczki lub dzbanka z głową i nogami.

Kantar, uzda służąca do zaczepiania lejców i utwierdzenia wędzidła.

Kantaryda g. mucha hiszpańska, owad, z którego wyrabiają wezykatorję.

Kantata f. utwór muzyczny o nastroju poważnym, przeznaczony do śpiewu chóralnego z towarzyszeniem instrumentów.

Kanton f. okrąg; prowincja należąca do związku państwowego.

Kantor f. kancelarja kupiecka; biuro fabryki, banku i t. p.

Kantor ł. śpiewak kościelny przewodniczący w chórze.

Kantorat ł. szkółka początkowa ewangielicka.

Kantorzysta a. Kantorowicz, pogardliwa nazwa, dawana młodym pracownikom w kantorze handlowym.

Kantyczki ł. zbiór nabożnych pieśni ludowych, a zwłaszcza kolęd.

Kantylena ł. piosnka, utwór poetyczny miłosnej treści, romanca.

Kantyna f. szynk żołnierski; buda markietanki.

Kantyzm, pogląd filozoficzny filozofa Kanta.

Kanwa f. rzadka tkanina w kraty do roboty włóczkowej i haftu; pierwszy plan, zarys, szkic.

Kaolin chińs. glinka lub ziemia porcelanowa; najczystsza glina zwykle koloru białego.

Kap n. przylądek.

Kapa ł. ubiór kościelny księdza, używany przy niektórych obrzędach zamiast ornatu; przykrycie na łóżko; daszek nad ogniskiem lub blachą kuchenną.

Kapary, pączki kwiatowe krzewu kaparowego, zamarynowane w occie i w soli, używane jako przyprawa kuchenna.

Kapela w. orkiestra.

Kapelan ł. kapłan przeznaczony do pełnienia służby Bożej w kaplicy prywatnej lub zakładu publicznego; kapelan wojskowy, biskupi i t. d.

Kapelmistrz n. dyrygujący w orkiestrze.

Kapilarność ł. włoskowatość, własność płynów tworzenia w rurkach włoskowa-