sy, dziwactwo, zachcianka; rodzaj utworu muzycznego.
Kapsla n. nakrywka metalowa na korek u butelki; nakrywka do osi; kapiszon do strzelby.
Kapsułka ł. banieczka, pęcherzyk ze stężonej żelatyny, zawierający wewnątrz lekarstwo.
Kaptować ł. zjednywać sobie, ujmować, zniewalać kogoś sobie.
Kapudan basza tur. główny dowódca floty tureckiej.
Karabela, lekka krzywa szabla z ozdobną rękojeścią, używana dawniej przez szlachtę polską do stroju uroczystego.
Karabin f. rodzaj lekkiej krótkiej strzelby gwintowanej, zaopatrzonej w bagnet, używany w wojsku.
Karabinjerzy f. lekka kawalerja; we Włoszech żandarmi.
Karacena ł. giętki, do ciała przystający pancerz z łusek stalowych, osadzonych na skórze łosiej.
Karaimi lub Karaici hebr. sekta żydowska, która odrzuca talmud, a trzyma się biblji.
Karakole f. toczenie koniem, harcowanie.
Karakuły tur. delikatne futro z baranów krymskich.
Karambol f. w grze bilardowej: uderzenie dwóch innych kul kulą, którą się gra; niespodziane zetknięcie, starcie się z sobą.
Karamel f. ob. Karmel.
Karat g. jednostka wagi do ważenia złota, djamentów i pereł.
Karawana pers. orszak podróżnych pielgrzymów lub kupców na Wschodzie razem ze zwierzętami jucznemi.
Karawan-seraj, pers. dom zajezdny na Wschodzie.
Karawella hiszp. lekki, żaglowy statek hiszpański.
Karbol a. karbolowy kwas, fenol, związek chemiczny, złożony z węgla, tlenu i wodoru, powstający przy suchej dystylacyi węgla kamiennego, środek dezynfekcyjny.
Karbonarjusz w., dosł. węglarz; członek dawnego tajnego stowarzyszenia politycznego we Włoszech.
Karbonat ł. czarna odmiana djamentu.
Karbonaty ł. węglany, sole kwasu węglanego.
Karbonizacja ł. zamienianie na węgiel, zwęglanie.
Karbonizowanie, oczyszczanie wełny lub starych wełnianych wyrobów od domieszek, lnu i bawełny, w
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/190
Ta strona została uwierzytelniona.
KapKar
182
