Kawaler f. mężczyzna bezżenny; członek zakonu rycerskiego; k. orderu, ozdobiony orderem.
Kawalerja w. w wojsku jazda, konnica.
Kawalerzysta w. żołnierz, służący w konnicy.
Kawalkada f. orszak konny; towarzystwo ludzi konno jadących dla rozrywki.
Kawas tur. żołnierz policji i żandarm w Turcji.
Kawatyna w. w operach krótki solowy śpiew miłosny; mała piosenka.
Kawecan w. przyrząd do poskramiania niesfornych i dzikich koni.
Kawerna ł. jaskinia, jama; jama w płucach powstała skutkiem choroby płuc.
Kazamaty hiszp. silnie sklepione piwnice pod wałami twierdzy, używane jako składy materjałów palnych lub więzienie.
Kazeina ł. sernik; białkowata, składowa część mleka.
Kazualizm ł. teorja przyjmująca traf za podstawę wszystkich zdarzeń.
Kazualny ł. przypadkowy.
Kazuista ł. teolog rozstrzygający kwestje sumienia i moralności; prawnik obeznany z subtelnościami prawa i procedury.
Kazuistyka ł. nauka o rozstrzyganiu wątpliwych wypadków, tyczących się sumienia i prawa.
Każolować f. pieścić, głaskać, pochlebiać.
Kedyw, Khedyw tur. ob. Chedyw.
Keepsake a. (kipsek) zbytkownie oprawne ozdobne album z rysunkami lub do rysunku i pisania; pamiątka.
Kefir tur. napój wyrabiany z krowiego mleka przez poddanie go fermentacji za pomocą grzybka kefirowego.
Kejf tur. wypoczynek poobiedni ciała i ducha.
Kepi arab. czapka żołnierska z daszkiem, kroju francuskiego.
Kelner n. posługujący w zakładach jadłodajnych.
Kierat n. zębate koło poziome, obracane przez konie, a wprawiające w ruch lżejsze maszyny jak: młockarnie, sieczkarnie i t. p.
Kiermasz n. doroczny jarmark, połączony z wesołemi uroczystościami ludowemi.
Kieson f. wóz na amunicję; cylinder żelazny zapuszczony w wodę, w którym po wypompowaniu, muruje się filar pod most; wielka skrzynia żelazna bez
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/196
Ta strona została uwierzytelniona.
KawKie
188
