Kohabitacja ł. wspólne mieszkanie.
Kohezja ł. łączność, związek; fizyczna własność ciał, polegająca na wzajemnem przyciąganiu się cząsteczek; spójność, przyleganie.
Kohorta ł. w starożytnym Rzymie oddział piechoty.
Kohortacja ł. napomnienie.
Koincydencja ł. współczesne wydarzenie się, zbieg okoliczności.
Koka, krzew hodowany w Ameryce połud., z którego otrzymuje się kokainę.
Kokaina, alkaloid, otrzymywany z liści koki w postaci białych kryształków, używany w medycynie jako środek znieczulający.
Kokieterja f. chęć podobania się, zalotność.
Kokietka f. kobieta zalotna, starająca się podobać.
Koklusz f. uporczywy kaszel spazmatyczny, krztusiec.
Kokon f. oprzęd, poczwarka jedwabnika w oprzędzie.
Kokota f. kobieta lekkich obyczajów.
Koks a. materjał opałowy, otrzymywany przez wyprażenie węgla kamiennego przy małym dostępie powietrza.
Kolaborator ł. współpracownik.
Kolacja ł. wieczerza; obsadzanie urzędu szkolnego albo kościelnego.
Kolacjonować ł. porównywać, sprawdzać, zwłaszcza kopję z oryginałem aktu urzędowego.
Kolateralni krewni ł. dalsi krewni, nie w prostej linji.
Kolateralny stempel ł. podatek od spadku.
Kolator ł. opiekun miejscowego kościoła, mający prawo przedstawiania kandydata na proboszcza.
Kolba n. rękojeść strzelby; kwiatostan w rodzaju kłosa o szypułce grubej, okrytej kwiatami bezszypułkowemi; naczynie szklane w kształcie kuli, z długą szyją, używane w manipulacjach chemicznych.
Kolegjalnie f. w pełnym komplecie, w zgromadzeniu, w gronie.
Kolegjata ł. kościół przy którym znajduje się zgromadzenie kanoników, nie mogących jednak zastępować biskupa ani głosować przy wyborze innego.
Kolegjum ł. ogół osób złączonych jednym urzędem, zawodem, lub tworzących razem jaką radę; zarząd a. wyższy zakład naukowy; wydział w uniwersytecie;
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/201
Ta strona została uwierzytelniona.
KohKol
193
Słowniczek.13
