Kongrewskie race, dalekonośne rakiety wojenne, składające się z rury blaszanej napełnionej masą zapalną, z kulą, granatem lub kartaczem w przednim końcu i cienką tyczką drewnianą w tylnym, nadającą kierunek.
Kongrua, najniższy ustawą określony dochód roczny kapłana.
Kongruencja ł. zgodność, przystawanie
Kongruizm ł. skuteczność łaski Bożej bez naruszenia wolnej woli człowieka.
Koniczny ł. stożkowaty.
Konifery ł. drzewa iglaste.
Konjak f. wódka otrzymywana drogą dystylacji z przefermentowanego soku winogron wego.
Konjektura ł. domysł, przypuszczenie, prawdopodobieństwo, wniosek oparty na przypuszczeniu, na prawdopodobieństwie.
Konjugacja ł. odmiana czasowników (słów), czasowanie.
Konjunktura ł. zbieg okoliczności; obrót rzeczy; w handlu: stosunek podaży do popytu towaru i odpowiednia do tego zmiana ceny; widoki, nadzieje.
Konjuracja ł. sprzysiężenie.
Konkistadorowie hisz. hiszpańscy zdobywcy Ameryki i ich potomkowie.
Konklawe ł. miejsce, gdzie zamknięci kardynałowie obierają Papieża; samo zgromadzenie kardynałów zebranych w tym celu.
Konkludować ł. wyprowadzać ostateczne wnioski, zakończyć mowę, rozprawę.
Konkluzja ł. zakończenie, np. mowy, rozprawy, wynik rozumowań, wniosek ostateczny.
Konkokcja ł. trawienie, strawność.
Konkordancja ł. zgodność; porównanie ustępów zgadzających się dosłownie, traktujących o jednym i tym samym przedmiocie. Konkordancja biblijna: alfabetyczny wykaz wyrarów lub sentencji, zawartych w Biblji wraz ze wskazaniem miejsca, gdzie się znajdują.
Konkordat ł. ugoda, traktat, jaki Papież zawiera z rządami w rzeczach dotyczących kościoła.
Konkretny ł. podpadający pod zmysły, pod doświadczenie, dotykalny, ujęty, rzeczywisty; ściśle określony, oparty na pewnych zasadach, liczący się z rzeczywistością (np. wniosek, wywód).
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/211
Ta strona została uwierzytelniona.
KonKon
203
