sprzedaż; trzymać na pogotowiu wojsko w koszarach.
Konsyljarz ł. tytuł radcy, doktora medycyny; iron. nieproszony doradca.
Konsyljum ł. narada i wspólne porozumienie się kilku lekarzy co do choroby lub leczenia danego chorego.
Konsystencja ł. trwałość, moc, spójność, gęstość; postój wojska.
Konsystorz ł. władza duchowna i kancelarja do załatwiania spraw administracji duchownej i sądownictwa duchownego.
Konszachty n. tajemne porozumiewanie się, układy.
Kontagjum ł. zaraza.
Kontakt ł. zetknięcie się, łączność. związek.
Kontekst ł. zestawienie i porównanie logiczne części tekstu poprzedzających z następującemi.
Kontemplacja cł. wpatrywanie się w co z zapomnieniem o zewnętrznym świecie; głębokie rozmyślanie, zatapianie się w rozpamiętywaniu zagadnień religijnych.
Kontenans f. postawa, mina, układ powierzchowny; stracić kontenans: zmieszać się, stracić pewność siebie.
Konterfekt ł. portret, wizerunek.
Kontestacja ł. stwierdzenie, poświadczenie; spór, zaprzeczenie.
Kontokorrent ob. Conto-Corrente.
Kontorsja ł. wykręcenie, wykrzywienie, zwichnięcie; wykrzywianie się, skrzywienie twarzy, grymas.
Kontrabanda f. przemytnictwo; towary przemycane.
Kontrabandzista f. przemytnik.
Kontrabas ł. największy instrument muzyczny smyczkowy, o najniższym tonie, używany do akompanjamentu.
Kontr-admirał f. dowódca eskadry, niższy stopień po admirale.
Kontradykcja ł zdanie przeciwne, sprzeczność, przeciwieństwo.
Kontrahent ł. zawierający umowę.
Kontrakcja ł. ściąganie się, skrócenie (w gramatyce).
Kontrakt ł. umowa, układ, ugoda.
Kontraktura ł. skrzywienie części ciała skutkiem chorobliwego skurczu mięśni, chronicznego cierpienia stawów i t. p.
Kontralt w. głos kobiecy niższy od altu.
Kontramarka f. znaczek dawany przy wyjściu chwi-
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/215
Ta strona została uwierzytelniona.
KonKon
207
