Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/218

 KonKon 

210

---

Konwalescent ob. Rekonwalescent.

Konweksyjny ł. wypukły (szkło, zwierciadło).

Konwenans f. przyjęte formy towarzyskie, zwyczaje obowiązujące ludzi dobrze wychowanych.

Konwenansowy f. tyczący się konwenansu, przyjęty przez zwyczaje towarzyskie.

Konwencja ł. umowa, ugoda, układ; zgromadzenie deputowanych francuskich, wykonywujące najwyższą władzę państwową od 1792 do 1795 r.

Konwencjonalna kara, kara zgóry umówiona za niedotrzymanie umowy.

Konwencjonalny f. powszechnie przyjęty, zwyczajowy; oparty na umowie; pospolity, banalny.

Konwenjować ł. zgadzać się w czem, przypadać do gustu.

Konwent ł. klasztor.

Konwersacja ł. rozmowa potoczna.

Konwersja ł. zamiana długu państwowego (lub danej instytucji) na inny np. wyżej oprocentowanego na niżej oprocentowany, krótkoterminowego na długoterminowy; nawrócenie się z jednej wiary na inną.

Konwertować ł. robić konwersję, zamieniać.

Konwertyta ł. nawrócony.

Konwikcja ł. przekonanie, pewność.

Konwikt ł. szkoła ze wspólnem mieszkaniem uczniów.

Konwinkować ł. przekonywać, dowodzić.

Konwisarstwo n. przemysł zajmujący się odlewaniem i obrabianiem wyrobów z cyny.

Konwisarz n. odlewający wyroby z cyny.

Konwokacja ł. zwołanie; w Anglji zgromadzenie duchowieństwa zwoływane przez arcybiskupa; w dawnej Polsce sejm w czasie bezkrólewia celem wyboru króla lub załatwienia spraw pilnych.

Konwój f. oddział zbrojny do strzeżenia w drodze podróżnych lub rzeczy przewożonych.

Konwulsje ł. choroba objawiająca się nagłym i mimowalnym skurczem mięśni, gwałtownemi, niejednostajnemi ruchami oraz utratą przytomności; drgawki.

Konwulsjoniści ł. fanatyczni zwolennicy sekty jansenistów we Francji w 18 w.