Krystalografja g. część mineralogji, nauka o ogólnych własnościach i systematyce kryształów.
Krystalomancja g. wróżenie i wywoływanie duchów zapomocą wpatrywania się w błyszczące przedmioty: kryształy, zwierciadła, wodę i t. p.
Kryształ ł. cząstka minerału lub ciała otrzymywanego sztucznie (chemicznie), występująca w postaci brył gieometrycznych, ograniczonych gładkiemi połyskującemi ścianami; nazwa pięknego, bezbarwnego szkła szlifowanego.
Kryształ górny, minerał, skrystalizowana odmiana kwarcu, kamień przezroczysty, bezbarwny, używany do wyrobu pięknego szkła czeskiego, (oszlifowany służy do ozdoby pod nazwą djamentu czeskiego).
Kryształy ł. przedmioty wyrobione z pięknego czystego szkła szlifowanego, zastawa stołowa z pięknego szkła rzniętego.
Kryterjum g. sprawdzian, probierz, wskazówki albo oznaki służące za podstawę do wydawania sądu o czemś; ogół cech, po których rozpoznaje się prawdę.
Krytycyzm g. system filozoficzny Kanta, sposób postępowania w dociekaniach filozoficznych, badający granice i warunki poznania prawdy; umiejętne odróżnianie prawdy od fałszu.
Krytyczny g. wnikający w istotę rzeczy, ściśle roztrząsający; odróżniający prawdę od fałszu; zdolny do wynajdywania różnic; niebezpieczny, groźny, znamionujący przesilenie, niepomyślny.
Krytyk g. znawca, oceniający wartość dzieł sztuki i utworów literackich przen. człowiek widzący wszystko ze złej strony, ganiący chętnie.
Krytyka g. ocena wartości, sąd znawcy; nagana.
Krytykować g. wydawać sąd o czem, oceniać, roztrząsać wartość osoby lub dzieła, wykazywać błędy i braki; ganić.
Kryzys g. przesilenie, stan rzeczy, poprzedzający zwrot ku dobremu lub ku złemu; stan nieprawidłowy, niebezpieczny, grożący złemi następstwami.
Kryżmo ob. Chryzmo.
Ksantypa g. żona Sokratesa słynna z kaprysów i złośliwości; jędza, złośnica.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/226
Ta strona została uwierzytelniona.
KryKsa
218
