i koloru, płonie bez blasku, wybucha pomieszany z powietrzem, gaz kopalniany.
Metastaza g. przestawienie, zmiana miejsca; w medycynie przeniesienie się choroby z jednej części ciała do drugiej, nie dotkniętej nią bezpośrednio.
Metateza g. w gram. przestawienie głosek w wyrazie.
Meteorograf g. narzędzie, zapisujące automatycznie zjawiska powietrzne.
Meteorolit ob. Meteoryt.
Meteorologja g. nauka o zjawiskach powietrznych i o stanie powietrza.
Meteory g. nazwa przemijających zjawisk powietrznych (grad, śnieg, zorza, tęcza, miraż i t. p.); w ściślejszem znaczeniu kule ogniste, gwiazdy spadające, meteoryty, aerolity.
Meteoryczny pył ob. Kosmiczny pył.
Meteoryt g. drobne ciało niebieskie, które spotkawszy w biegu atmosferę ziemską, zapala się w niej wskutek tarcia, pęka z hukiem, czasem spada na ziemię jako bryła kamienna lub żelazna.
Metier f. (metje) rodzaj zatrudnienia; zawód, fach.
Metoda g. sposób postępowania według wyrozumowanego, z góry obmyślanego planu, wiodący do osiągnięcia określonego celu, zwłaszcza w badaniach naukowych i nauczaniu.
Metodologja g. część logiki, nauka o metodach, które przyjąć należy, aby krytycznie przeprowadzić badania naukowe.
Metodyczność g. zgodność z metodycznym planem wyrozumowania, systematyczność w postępowaniu.
Metodyka g. wykład metody, ogół wskazówek i prawideł, odnoszących się do danej metody i umiejętnego zastosowania jej w praktyce.
Metodyści g. sekta protestancka w Anglji i Ameryce.
Metonimja g. rodzaj przenośni, polegającej na związku, jaki między pojęciami zachodzi, dozwalająca zamieniać wyrazy właściwe przez inne, mające z niemi związek myślowy (np. czytać Mickiewicza).
Metopa g. w budownictwie przedział kwadratowy pomiędzy paskami tryglifu, zazwyczaj ozdobiony rzeźbą.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/270
Ta strona została uwierzytelniona.
MetMet
262
