Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/274

 MinMio 

266

---

dna ze składowych części skorupy ziemskiej.

Minerwa, rzymska bogini mądrości i inteligiencji przedstawiana z hełmem na głowie i tarczą oraz włócznią.

Minimum ł. najmniej, najmniejsza ilość; conajmniej.

Minister ł. najwyższy urzędnik państwa, będący doradcą panującego i zawiadujący pewnym wydziałem spraw państwa; sekretarz stanu.

Minister rezydent ł. pełnomocnik jakiego rządu przy innym rządzie.

Ministerjum ł. rada ministrów przy panującym lub prezydencie państwa, zarząd sprawami państwa, wydział spraw państwa.

Ministrant ł. służący do Mszy Św.

Ministrantura ł. sposób służenia do Mszy Sw.

Minja ł. tlenek ołowiu, czerwień ołowiana, ciężki, pięknie czerwony proszek, używany jako farba, kit i t. p

Minjardyza f. wązka, ozdobna tasiemeczka, używana do robót szydełkowych.

Minjatura f. portrecik drobnych rozmiarów, wykonany wodnemi farbami na cienkiej płytce z kości słoniowej, na pergaminie lub papierze.

Minjaturowy f. bardzo drobny.

Minnesängerzy n. średniowieczni, liryczni poeci-rycerze, opiewający miłość po dworach książęcych, wędrowni śpiewacy miłości.

Minorytet ł. mniejszość (głosów).

Minorowa tonacja w muzyce: ob. Moll.

Minorum gentium ł. (giencjum) niższego rodzaju, drugorzędni; literaci, artyści, wogóle osoby miernych zdolności, nie mogące równać się z pierwszorzędnemi talentami

Minotaur g. bajeczny potwór: pół człowieka, pół byka.

Minstrel a. bard, średniowieczny wędrowny pieśniarz-poeta.

Minus ł. mniej; brak, niedobór; w matematyce znak odejmowania — tyle co „mniej“.

Minuta ł. 60-ta część godziny; 60-ta część stopnia; chwila; referat biurowy.

Mioceniczna formacja g. w gieologji pokłady trzeciorzędowe, datujące od epoki utworzenia lądów dzisiejszych (pokłady solne, naftowe, piaskowce i t. p.).

Miologja g. część anatomji traktująca o muskułach

Miopja g. krótkowzroczność.