pospolity, gminny; grubjański.
Ordynat ł. posiadacz majątku na prawach ordynacji.
Ordynator ł. lekarz ordynujący w szpitalu.
Ordynek n. porządek, szyk (zwłaszcza w wojsku).
Ordynować ł. zalecać, przepisywać, udzielać porady lekarskiej.
Oremus ł. módlmy się (słowa kapłana, zwrócone do ludu podczas Mszy św.).
Orfeum a. Orfeon g. nazwa stowarzyszeń muzycznych i śpiewaczych, także lokalu, przeznaczonego na produkcje muzyczno-wokalne.
Organ g. część ciała zwierzęcia lub rośliny, spełniająca pewną określoną funkcję fizyczną lub psychiczną, narząd; dźwięk głosu, brzmienie; urząd, przedstawiciel władzy; czasopismo, występujące w roli przedstawiciela pewnego stronnictwa.
Organiczna wada, wada ustrojowa, powstała wskutek nienormalnego rozwoju lub zmian w danym narządzie.
Organiczne materje, ciała roślinne i zwierzęce w przeciwstawieniu do nieorganicznych, pochodzących od ciał mineralnych.
Organiczny g. ustrojowy, zaopatrzony w narządy, spełniające funkcje życiowe; pochodzący od istoty, obdarzonej organizmem; należący do pewnej całości; chemja O. = chemja związków węgla z innemi ciałami.
Organizacja g. urządzenie, układ; budowa wewnętrzna organizmu zwierzęcego i roślinnego; forma urządzenia pewnego stowarzyszenia, wojska, całego społeczeństwa, według pewnych reguł, ustrój, ustawa.
Organizator g. urządzający.
Organizm g. całość, ustrój, układ narządów ciała. budowa.
Organizować g. urządzać, w czyn wprowadzać.
Organmistrz g. fabrykant organów.
Organografja g. opis budowy narządów u roślin.
Organtyna f. sztywna bawełniana materja w rodzaju tiulu.
Organy g. największy z instrumentów muzycznych, składający się z piszczałek różnej wielkości, klawiszów i miechów — ze względu na rozległość ska-
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/307
Ta strona została uwierzytelniona.
OrdOrg
299