Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/309

Ta strona została uwierzytelniona.
OrnOry
301

Ornitolog g. uczony znawca ptaków.

Ornitologja g. część zoologji, obejmująca naukę o ptakach.

Orognozja g. nauka o górach.

Orografja g. część gieografji ogólnej, zajmująca się powstawaniem i ukształtowaniem gór, wogóle nauka o plastycznych kształtach powierzchni lądu.

Orometrja g. nauka, zajmująca się pomiarami kształtów powierzchni lądu, oznaczeniem średniej wysokości grzbietów, dolin, pochyłości stoków i t. p.

Orszada f. napój chłodzący z migdałów, cukru i wody.

Orszak węg. grono osób, towarzyszących komuś dla dodania mu powagi i znaczenia, dla podniesienia uroczystości chwili, dla okazania czci; poczet, drużyna.

Ortele, ortyle n. wyroki według prawa miejskiego niemieckiego w średnich wiekach.

Ortodoksja g. prawowierność, ścisłe trzymanie się nauki i przepisów swego kościoła.

Ortoepja g. nauka o właściwem wymawianiu dźwięków i zgłosek.

Ortognaci g. ludzie prostozębni, o szczękach mało wystających.

Ortograficzny g. zgodny z prawidłami pisowni poprawnej.

Ortograficzny rzut g. rysunek przedmiotu, utworzony w ten sposób, że od punktów przedmiotu prowadzimy prostopadłe na płaszczyznę i łączymy spodki prostopadłych.

Ortografja g. pisownia poprawna, zbiór zasad poprawnego oddawania mowy w piśmie.

Ortopedja g. część chirurgji, nauka zajmująca się badaniem i leczeniem skrzywień i zniekształtnień ciała ludzkiego.

Ortopedyczny instytut, zakład leczący skrzywienia i nieprawidłowości ciała ludzkiego.

Ortopedysta g. lekarz specjalista leczący skrzywienia i nieprawidłowości ciała.

Ortopter a. Ortoplan g. przyrząd latający, poruszany za pomocą skrzydeł, wprawianych w ruch przez rozkręcanie się sznurka kauczukowego lub wskutek wybuchów zapalanych ładunków prochu.

Oryginalność ł. ogół cech, właściwych osobie lub rze-