nego prawa rzymskiego wogóle.
Pandemonium g. piekło, miejsce gdzie przebywają złe duchy, szatani; przen. miejsce gdzie szerzy się zło i zepsucie moralne.
Pandory puszka g. w mitologji greckiej podanie o pierwszej na ziemi kobiecie, wyposażonej we wszelkie wdzięki i obdarzonej przez bogów puszką, z której po otworzeniu wysypały się na ziemię klęski i niedole; przen. źródło wszelkiego złego.
Pandury, dawniej zbrojni słudzy magnatów w Kroacji i Slawonji; wojsko węgierskie, zamienione na dzisiejszy 53 pułk piechoty; żandarmi węgierscy.
Panegiryczny okres, w historji literatury polskiej czasy przesadnego hołdowania modzie pisania panegiryków (od poł. XVII do poł. XVIII-go w.)
Panegiryk g. mowa pochwalna, pismo prozą lub wierszem, sławiąca z przesadą osoby, czyny lub zdarzenia; przesadna pochwała.
Panegirysta g. autor panegiryków; przesadny chwalca.
Panem et circenses! ł. chleba i igrzysk! hasło ludu rzymskiego z czasu cezarów; przen. wyrażenie zaznaczające brak szlachetniejszych celów, wyłączne oddanie się zaspakajaniu potrzeb materjalnych i pragnień poziomych.
Pangiermanizm, g. dążenie do zjednoczenia wszystkich plemion giermańskich w jedną polityczną całość i uświadomienia jednolitości narodowej.
Panglos g. mówiący o wszystkiem, udający że wszystko wie, zarozumiały gaduła, wszystkowiedz.
Panhelenizm g. dążenie do zjednoczenia wszystkich Greków w jednolite państwo.
Panika g. nagły, często bezpodstawny przestrach, ogarniający licznie zgromadzoną publiczność lub tłum; ogólne przerażenie, popłoch.
Panis bene merentium ł. (dosł. chleb dobrze zasłużonych), majątek, dochody, utrzymanie, przyznawane ludziom zasłużonym jako nagroda za zasługi.
Panklastyt g. silny materjał wybuchowy, składający się z kwasu podazotnego i siarku węgla.
Pankreatyczny g. sok; sok trzustkowy, trawiący.
Pankreatyna g. ferment wy-
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/316
Ta strona została uwierzytelniona.
PanPan
308