Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/319

Ta strona została uwierzytelniona.
ParPar
311

dygnacja miejsc dla widzów.

Parafina f. substancja biała, przeświecająca, tłusta, łatwo topliwa, otrzymywana ze smoły naftowej, wosku ziemnego, węgla i t. p. używana do wyrobu świec, zapałek oraz do innych celów przemysłowych.

Parafja g. gmina kościelna, kościelny okrąg, kościół i urząd stanu cywilnego pod duchownem zawiadywaniem jednego proboszcza; mieszkańcy tegoż okręgu.

Parafjalny g. należący do parafji.

Parafjanie, członkowie parafji; ludzie zacofani, prości, bez ogłady i znajomości form towarzyskich, zadomowieni wieśniacy.

Parafjański, nieokrzesany, pozbawiony ogłady, gustu, dobrego smaku.

Parafonja g. nieprzyjemny dźwięk głosu przy zmienianiu się jego w wieku młodzieńczym.

Parafować g. ob. Oparafować.

Parafraza g. szersze rozwinięcie jakiejś myśli lub tekstu, uzupełniające lub rozjaśniające; w muz. oddanie tematu muzycznego z pewnemi zmianami i dodatkami, warjacje; układ tematu muzycznego na inny instrument.

Parafrazować g. przerabiać, rozszerzać czyjeś myśli, objaśniając i uzupełniając; omawiać obszernie.

Paragieneza g. pogląd naukowy, udowadniający prawidłowość współczesnego występowania minerałów, ważny przy badaniu żył kruszcowych.

Paragon g. ubieganie się z kim, wyrównanie komu.

Paragraf g. mały ustęp w rozdziale, oznaczony znakiem §, zwłaszcza ustęp w zbiorze praw lub rozporządzeń władzy; sam ten znak, położony na czele ustępu z odpowiednią cyfrą kolejną.

Paragram g. zmiana znaczenia przez dodanie lub przemianę litery lub wyrazu; rodzaj zagadki powstającej przez opuszczenie lub zmianę pierwszej litery wyrazu.

Paraklet g. dosł. pocieszyciel; Duch Sw.

Paralaksa g. pozorna zmiana miejsca, zajmowanego przez jakiś przedmiot przy obserwowaniu go z rozmaitych punktów; w astron.: kąt zawarty między linjami poprowadzonemi ze środka danego