Piuri a. barwa indyjska, żółty barwnik przyrządzany w Bengalu z moczu krów, karmionych liśćmi mangowemi, używany w malarstwie olejnem i akwarelowem jako farba lakowa.
Piuska ł. czapeczka księża.
Pizang, rodzaj bananu, odznaczający się owocami mączystemi, przypominającemi w smaku kartofle.
Pizański mur, mur zrobiony z gliny ubitej ze słomą.
Pizolit g. wapniowiec, złożony z pozlepianych z sobą okrągłych ziarenek węglanu wapnia, wielkości grochu; grochowiec.
Pizzicato w. w muzyce granie na instrumentach smyczkowych nie smyczkiem, lecz szarpiąc struny palcami.
Pjetyści ł. zwolennicy doktryny chrześcijańskiej, dążącej zrazu do podniesienia uczuć religijnych i czynnej działalności chrześcijańskiej, doktryny która popadła z czasem w oschłe trzymanie się formułek i niewyrozumiały fanatyzm.
Pjetyzm ł. doktryna wyznawana przez pjetystów; podniesione uczucie religijne, gorliwość religijna; cześć, poszanowanie w odnoszeniu się do kogoś lub czegoś.
Pl. albo plur. = pluralis ł. liczba mnoga.
Placer a. (pleser) pole złotonośne, piaski złotonośne w rzece.
Placetum regium a. placet ł. zezwolenie panującego na ogłoszenie i wykonywanie rozporządzeń papieskich.
Plackomendant n. oficer, sprawujący nadzorczą władzę w sprawach wojskowych nad większą załogą miasta lub twierdzy.
Placmajor n. oficer, kierujący biurowemi sprawami komendy, przydany do pomocy głównemu komendantowi miasta lub twierdzy.
Plafon ł. sufit ozdobiony malowidłami, stiukiem lub rzeźbą
Plagjat ł. kradzież literacka lub artystyczna, przywłaszczenie cudzych pomysłów i podawanie ich za własne.
Plagjator ł. pisarz wypisujący ustępy z obcych dzieł i podający je za własne.
Plaid ob. Pled.
Plain chant f. (plę sza͡ę) ob. Gregorjański śpiew.
Plajta hebr. podstępne bankructwo.
Plaka f. ob. Plaque.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/345
Ta strona została uwierzytelniona.
PiuPla
337
